وقتی خداوند انسان را آفرید از بابت این آفریده خود به خود تبریک گفت (تبارک الله احسن الخالقین ) و به فرشتگان گفت که به انسان تعظیم کنید، همه تعظیم کردند جز شیطان و شیطان گفت من از او برترم و آتش از خاک برتر است و فرشته از انسان برتر است و من به انسان تعظیم نمی کنم . (غرور و حسادت اون باعث شد که حرف خدا را رد کند و نتواند به انسان تعظیم کند ) البته همه فرشتگان دیگر به انسان تعظیم کردند .
خداوند خواست شیطان را برای این گناهی که کرده بود به سزای عملش برساند اما شیطان از او فرصت خواست و گفت اجازه بده من بتوانم با انسان ها در ارتباط باشم و تو هم اینگونه آنها را امتحان می کنی که ایا بعد از اینهمه لطف و رحمت و نعمتی که به انها داده ایی آیا آنها سپاسگذار تو خواهند بود ایا به حرف های آفریدگار و یا خداوندشان عمل می کنند آیا واقعا ارزش اینکه در بهشت باشند را دارند ؟!
خداوند پذیرفت که انسان ها را بیازماید و یا امتحان کند و شیطان هم با خودش عهد بست که همه تلاش خود را انجام دهد که انسان ها را از یاد و نام و رحمت خدا دور کند و یا غافل کند ، با خودش عهد بست که همه تلاش خود را انجام دهد که انسان ها راه بد و نا درست را در پیش بگیرند و انسان ها را خار و ذلیل کند ، با خود عهد بست ، آنها اشتباه و گناه کنند و از اشتباه و گناهان خود دست نکشند و همچنان ادامه دهند و به حدی برسند که از لطف و رحمت خدا برای بخشش گناهانشان نا امید شوند . اینگونه بود که نا امیدی بدترین گناه شناخته شد . او تلاش می کند ما شکست بخوریم و همیشه شکست خورده باشیم ، او تلاش می کند ما جهنمی باشیم ، او تلاش می کند ما از اشتباهات خود درس عبرت نگیریم و باز هم اشتباه کنیم ، او تلاش می کند ما همیشه در حال گناه باشیم ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: